Venten in Duitsland

Samen met Bart en Bert, we hadden een oude Peugeot 604, en een oude aanhanger. Bert was tevens uitsmijter in een discotheek,  hij is 2.07 cm en woog meer dan 250 kilo. Ik was een klein kereltjes vergeleken met Bert. Als wij gingen venten waren we echt een bezienswaardigheid. De eerst keer dat we weggingen hadden we bijna niks verdiend. Dat kwam doordat we 1900DM kosten hadden. Bert at zo 15 karbonades achter elkaar op, en dan had die nog honger.

Toen we een keer in Wertheim waren wou Bert zoals gewoonlijk “na het harde venten” s’avonds weer  stappen. Alles was echter dicht. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een Amerikaanse basis, waar we in een ruig cafe terecht kwamen, waar alleen Amerikaanse mariniers zaten met kaalgeschoren kapsels. Ze vonden ons vreemde snoeshanen, maar Bert had het prima naar de zin. Hij werd dronken, en danste alleen op de dansvloer. Later probeerde hij een serveerster te versieren, en dat werd knokken. Bart en ik zijn uiteindelijk op de vlucht geslagen en wachten in het hotel totdat Bert zou komen.Bert kwam veel later, hij had goede zin. Hij had het hele cafe verbouwd, en de mariniers hadden zo’n pak slaag gehad, dat ze Bert de hele avond op drank getracteerd hadden. Bert was oersterk.

Ik heb hem verschillende keren zien vechten, en meestal werden zijn tegenstanders met een ambulance afgevoerd. Een keer had die ruzie met een karateleraar. Deze deed zijn slippers uit, en slaakte karatekreten. Bert pakte zijn hoofd en sloeg die met een snelle beweging  kapot op zijn knie ( zijn knie is trouwens breder dan mijn beide knieén!) Toen pakte hij de slippers en verscheurde deze of ze van papier waren. Bert zei toen droog “zo nu moet hij op de blote voetjes naar huis”Bert was een goedmoedige reus die altijd in verkleinwoordjes sprak.